Unutulan meslekler araştırmamızdaki bir sonraki durağımız
Kale altı yakınlarındaki küçük bir saatçi oldu. Bizi oraya çeken şey küçük vitrinin
arkasından dışarıyı seyreden ve işletme sahibi olan Nurettin Büyükkörkçü oldu.
İnsanlar telaşla bir yerlere yetişmeye çalışırken, o sanki zamanı elinde
tutuyor gibiydi. Araştırmamız daha çok antik ve tarih sayfasında kendine yer
bulmuş meslekler çerçevesinde ilerlerken, değişen çağ ile birlikte saat
tamirciliğinin hayatta kalması güç bir meslek olduğunda karar kıldık. Kol, cep,
pano, meydan, duvar,masa saati gibi her türlü mekanik ve elektronik saatlerin
bakım ve tamirini yapan,arızalı parçaları değiştiren kişiye saat tamircisi
diyoruz. Saat tamircisi ayrıntıları algılayabilen,göz,el ve parmaklarını ustalıkla
kullanan, sabırlı olmaları gereken insanlardır. Nurettin ağabeyimizle
yaptığımız kısa sohbetimizden notlarımız şunlar oldu: Günümüzde elektronik
saatler seri üretilmekte. Çokça üretilen bu saatlerin fiyatları da çok uygun ve
bu yüzden insanlar saatleri bozulunca atıyorlar, tamire götürmüyorlar. Bu
sebeptendir ki yetişmiş elemanlar bulmak zor. Bizim gördüğümüz ise büyüyen bir
dünyada makineleşmenin bu denli hızlı ilerlemesi sektörlerin de çok hızlı bir
şekilde değişmesine yol açıyor. İnsanlar yaptıkları işlerden başka sektörlere
kaymak zorunda hissettiği an o mesleğin geleceği tehlike giriyor ve gerçekten
bu insanlara ihtiyaç duyulduğunda onlara ulaşmak zor oluyor.
